Tijdvak 2- tijd van de Grieken en de Romeinen

 Dit tijdvak spleede zich af van 3000 voor Christus tot en met 500 na Christus

Kenmerkende Aspecten:

- De ontwikkeling van wetenschappelijk denken en het denken over burgerschap en politiek in de Griekse stadstaat.

Eerst haalden de Romeinen hun informatie alleen van Mythen. Mythen zijn verhalen over goden en verzonnen wezens. Hierdoor dachten mensen bijvoorbeeld dat centauren bestonden maar dat was natuurlijk niet zo. Er waren ook mythen over het ontstaan van de aarde en door de verschillende mythes waren er ook erg veel goden. 

Rond 600 v. Chr. begonnen sommige Grieken te twijfelen aan de Mythen. Zo kwamen sommigen bijvoorbeeld tot de conclusie dat al die verschillende scheppingsverhalen niet konden kloppen. Een aantal Grieken gingen er zelfs over nadenken hoe de aarde ontstaan zou zijn. Mensen die dat soort dingen wouden uitzoeken noemden ze Filosofen. 

Een van die filosofen heette Demokritos. Hij kwam erachter dat donder niet door Zeus werd gemaakt maar dat het het gevolg was van vuurdeeltjes uit wolken samen naar de aarde schoten. Zo zie je dat natuurfilosofen erg belangrijk zijn geweest bij het ontstaan van de wetenschap. 

Socrates was een voorbeeld van iemand die in die tijd leefde. Hij was een belangrijke filosoof. Hij wou steeds nieuwe kennis opdoen en gaf ook les aan mensen die hetzelfde wouden. Helaas werd hij ter dood veroordeeld door de rechtbank omdat hij tegen het geloof van de meeste mensen in stond. 

- de klassieke vormentaal van de Grieks-Romeinse cultuur

In het oude Griekenland was het landschap erg ruig. Daardoor was het moeilijk jezelf te vervoeren en om grond om te ploegen. Daardoor zijn de Grieken erg geïsoleerd gaan leven. Iedere stad leefde op een andere manier met elkaar samen. Zo'n klein staatje noemden de Grieken een polis. 

De akkerbouw had het dus erg moeilijk door het Griekse landschap. Daarom was er niet altijd genoeg eten, en in arme poleis hadden mensen dan last van hongersnood. Gelukkig kwamen die hongersnoden maar weinig voor en groeide de bevolking snel. 

Omdat het zo goed ging met de poleis was er steeds minder eten en werk. Daarom besloten sommige bestuurders een nieuwe stad te stichten die meestal verweg lag van de eerste polis. Dat noemen we een kolonie. 

Een voorbeeld van iemand uit die tijd is Demeter. Demeter was toen een hele belangrijke god voor de Grieken omdat ze de godin was van de landbouw. Ze was de zus van Zeus, Poseidon, Hera, Hestia en Hades. De Grieken vierden ook grote feesten ter ere van haar. 

-de groei van het Romeinse imperium waardoor de Grieks-Romeinse cultuur zich in Europa verspreidde

In 490 v. Chr. stuurden Darius de koning van de Perzen zijn leger naar Griekenland. Eerst won Griekenland maar een tien jaar later kwamen de Perzen weer terug en helaas werd dat gevecht verloren. Na de oorlogen tegen de Perzen viel de samenwerking van de Griekse poleis uiteen. Er onstond een grote ruzie tussen Athene en Sparta. De Atheners besloten om de strijd aan te gaan met de Spartanen maar leden een grote nederlaag. De Atheense democratie werd afgeschafd en de muren van de stad werden afgebroken. Uiteindelijk werden de tirannen verdreven en kwam de democratie terug. Toch kwam de tirannie steeds maar terug. Toen Alexander de Grote de macht had in Griekenland had hij ook de macht over veel andere landen en hij moedigde die landen aan om de Griekse cultuur over te nemen. De verspreiding van de Griekse cultuur noemen we het Hellenisme. 

Een voorbeeld van iemand die in deze tijd leefde was koning Darius. Hij stuurde zijn leger in 490 v. Chr. naar Griekenland maar hij verloor. Hij werd Darius de Grote genoemd omdat hij een goede bestuurder was en Perzië erg goed regeerde. Er is nu zelfs een game gemaakt waarin Darius een grote rol speelt. 

- De confrontatie tussen de Grieks-Romeinse cultuur en de Germaanse cultuur van Noordwest-Europa

De Romeinen hadden destijds de macht over een heel groot gebied. Ze hielden dat gebied rustig door een slimme combinatie van dwang en vriendelijkheid. Bij Keltische en Germaanse stammen maakten ze vaak gebruik van onderlinge ruzies. Als 2 mensen van een stam ruzie hadden kozen de Romeinen wie er gelijk had en wie niet. Zo werden de Romeinen vaak gezien als een vriend of bondgenoot van de stam terwijl ze wel de baas waren. Dat laatste lieten ze wel merken. De stammen moesten voedsel of vee als belasting betalen en de Romeinen eisten een groot aantal jonge mannen op om in het leger te dienen. De Romeinen begonnen steeds meer de baas te spelen en daar waren de Noordwest-Europeanen niet van gediend. Er kwamen opstanden maar om te zorgen dat het niet helemaal uit de hand liep was er langs een groot deel van de grens een verdedigingssysteem aangelegd: de Limes. 

Een voorbeeld van iemand die in die tijd leefde is Koningin Boudicca. Zij kwam rond het jaar 60 in opstand tegen de Romeinen. Er is later ook een standbeeld ter ere van haar daad gemaakt. Dit is een filmpje waarin haar levensverhaal in een liedje is beschreven:

- De ontwikkeling van het jodendom en het christendom als de eerste monotheïstische godsdiensten

Het christendom komt uit Palestina, een gebied waar de Romeinen in die tijd de baas waren. Het grootste deel van de bevolking was joods. Ze vereerde maar één god, het geloven in maar één god heet het monotheïsme en dat kwam in die tijd verder niet voor. De vokeren zoals de Grieken en de Romeinen geloofden in heel veel goden, dat noemen we het polytheïsme. In de joodse boeken stond dat er een Messias zou komen die alles zou veranderen en dat vonden de joodse hogepriesters verontrustend. Omdat de christenen zo fanatiek probeerden ook anderen christen te maken, waren ze al snel bekend. Er was veel gedoe met het christendom dus op begeven moment werd het verboden om christen te zijn. Als je toch christen was kreeg je de doodstraf. Toch sloten steeds meer mensen zich aan bij het christendom welke straf ze ook kregen. In 313 werd het verbod op het christendom opgeheven. 

Een voorbeeld van een persoon die in die tijd leefde is keizer Constantijn. Hij was degene die het verbod op het christendom ophief. Keizer Constantijn werd ook wel Constantijn de grote genoemd.